w dwa ognie

fot. znaleziona w sieci



czasem tak dobrze mi,

tak błogo mi,

tak leniwie.

ja – kot

ze schowanymi pazurami

przeciągam się,

napinam grzbiet,

mruczę.

grzeje mnie ciepło,

co płynie zewsząd,

co płynie z wieczorów

zabitych cudzą obecnością

i dobrze mi,

i rozpływam się,

i tonę w rozkoszy tych dni

…

czasem tak żle mi,

tak strasznie mi,

tak trwożnie

i boję się.

ja – kocie bez opieki

pazury wyciągam

i futro me miękkie już stroszę.

mrozi mnie rzeczywistość,

co bezlitośnie uśmierca moje sny,

co hoduje we mnie zwątpienie we wszystko, czym dotąd żyłam.

ona mi szepcze, że nie ma już Nadziei,

że wszystko było tylko iluzją Kobiety, Która Udawała Silną

i źle mi

chociaż dobrze,

i dobrze –

 chociaż źle

i rzec by się chciało:

kobieta

tylko gdzie ta Amazonka, której tak bardzo się bałeś?